ΛΟΒΟΤΟΜΗ

https://www.youtube.com/watch?v=E6uNL7Jx0LM&feature=youtu.be

Εκεί βαθιά, στο σκοτεινό πυθμένα της αβύσσου απ` όπου ξεκίνησαν όλα, εκεί αργά ή γρήγορα κατέληξαν άπαντες.
Η ψεύτικη εικόνα που θρασύτατα κάποιοι έστησαν μπρος στα μάτια τους, αφού πρώτα τους σαγήνεψε με τα κάλλη της, τους εξαπάτησε τελικά, ώσπου τους λοβοτόμησε και αφού τους παρέσυρε στο βυθό, στη συνέχεια τους απολίθωσε και τους παράτησε εκεί.

Εκεί βαθιά, όπου η έλλειψη οξυγόνου δεν ευνοεί την καύση, η φλόγα έσβησε και μαζί της και οι προδομένες προσδοκίες, ενώ ταυτόχρονα πηχτή ομίχλη απλώθηκε παντού, εκμηδενίζοντας πλήρως μαζί με την ορατότητα και κάθε μικρή ή μεγάλη βεβαιότητα.

Η ζωή απονεκρώθηκε κι ο νους κόλλησε στο λασπωμένο βυθό, δίνοντας σε όλους μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να χώσουν εκεί μέσα το κεφάλι τους για να αντιδράσουν κάπως, αφού κανείς τους δεν είχε τίποτα καλύτερο να προτείνει.

Ώσπου ήρθε και πάλι η ιερή στιγμή, όπου οι πυρακτωμένοι σπόροι κάποιων προηγούμενων απέλπιδων προσπαθειών έπεσαν σπιθιρίζοντας σαν πεφταστέρια από τον ουρανό και βούτηξαν στην σκοτεινή άβυσσο να τους αναζητήσουν.

Η συνάντησή τους, πυροδότησε ξανά την προαιώνια χημική αντίδραση που μετουσιώνει την κατάρα σε ευχή και τη βλαστήμια σε προσευχή, ξυπνώντας από τον λήθαργο τον νου, για να αναγεννηθεί μέσα του η αληθινή εικόνα του έξω κόσμου, όπου ο αέρας πνέει ελεύθερος, αναπτερώνοντας τις ελπίδες ακόμη και των πιο εξαπατημένων εραστών.
Το παθιασμένο ερωτικό όνειρο είναι αυτό που κάνει το αδύνατο αδιανόητα να γίνει δυνατό, κάτι που ακόμη και οι πιο αρχέγονες πέτρες το έχουν από παλιά καταγραμμένο στην μνήμη τους, γι` αυτό και μπορούν όποτε θέλουν να μεταμορφώνονται σε πετράδια.

Όσο δύσκολο κι αν είναι το κολύμπι με τις κλειδώσεις αγκυλωμένες, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί η νεκρική ακαμψία.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, αν θέλουν οι λοβοτομημένοι αφού ξεμουδιάσουν λιγάκι, να αναζητήσουν το χαμένο ανηφορικό μονοπάτι, εκείνο που δεν έχει φωσφορίζουσα διαγράμμιση, ούτε κιγκλιδώματα στις άκρες.

Άλλωστε μόνο η κίνηση δημιουργεί την τριβή που απαιτείται για να ανάψει και πάλι η φωτιά που θα μπορούσε να τους καθοδηγήσει, αφού θα κατευθυνθεί αναγκαστικά προς τα πάνω, μια και αυτή είναι πάντα η τροχιά της.

Μόνο τότε η άσβεστη φλόγα ανάβει ξανά και νικώντας τη βαρύτητα ανεβαίνει στην επιφάνεια, όπου όμως αντίθετα με την ασφάλεια που εξασφαλίζει η νηνεμία του άηχου πυθμένα, εκεί δυστυχώς επικρατούν τρικυμιώδεις καταιγίδες, με τους κρότους και τις λάμψεις να λυσσομανούν παντού, κόβοντας την ανάσα ακόμη και στους πιο θαρραλέους.

Δυστυχώς η ατμόσφαιρα προκαλώντας ασφυξία, κάνει τις περισσότερες προσπάθειες έτσι όπως είναι πάντα απροετοίμαστες, στο τέλος  να οξειδώνονται και να ναυαγούν, αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δεν τις καθιστά ανώφελες.
Γιατί πάντα πριν τα σκουριασμένα πλοία τρυπήσουν και βυθιστούν, φροντίζουν να περισώσουν το μήνυμά τους σε ερμητικά κλειστό μπουκάλι και να το πετάξουν σε κοινή θέα κάπου εκεί στη φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Αυτό είναι που στριφογυρνώντας ακυβέρνητο μες στα κύματα, απροσδόκητα γεννά καμιά φορά την σπίθα που καβαλάει τους υδρατμούς και εκτοξεύεται στους ουρανούς, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να ξαναπέσει μαζί με τα δάκρυα της βροχής και να πάει να συναντήσει αυτούς που αντίθετα σε κάθε λογική πρόβλεψη, αποφασίζουν να προσπαθήσουν ξανά, διαψεύδοντας και την πιο επίσημη σφυγμομέτρηση.

Σε όλα τα βραδινά δελτία,  αναφέρθηκε πως η εικόνα παρόλο που λαβώθηκε μετά και τα χθεσινά παρατεταμένα επεισόδια, έκανε τις μαρμαρωμένες  καρδιές τους να αρχίσουν ξανά να χτυπούν σε απόλυτο συγχρονισμό, ώσπου η κυκλοφορία τελικά αποκαταστάθηκε. Η δε κοινή πλέον αναπνοή τους ανατροφοδοτούμενη, επανήλθε κι αυτή στους κανονικούς της ρυθμούς, πράγμα που παρόλο που συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια, στην προκειμένη περίπτωση απλά συνέβη κι αυτό είναι γεγονός.

Κώστας Πουλής